Wave dźwięk zapisywany bez kompresji. Podstawową wadą tego formatu jest jego ogromna objętość (pliki o wysokiej jakości 1 min = 10MB). Z tego powodu pliki tego formatu są nieprzydatne w sieci. Jest to natomiast bardzo dobry format do przetwarzania dźwięków i późniejszej konwersji na inne formaty. Obsługuje go większość edytorów dźwięku i programów konwertujących. Pliki wave rozpoznaje się po rozszerzeniu “.wav”.
Mp3
Mp3 (MPEG2 Layer-3) Wykorzystuje algorytm stratnej kompresji, dzięki czemu rozmiar pliku MP3 jest dużo mniejszy niż pliku zapisanego bez kompresji. Pliki formatu MP3 rozpoznaje się po rozszerzeniu “.mp3”. Jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych formatów w Internecie. Związane jest to z możliwością zapisu dźwięku w plikach o małej objętości zachowując dodatkowo dosyć dużą jakość dźwięku. Osiąga się to poprzez usuwanie słabszych dźwięków, które i tak byłyby nie słyszalne dla ludzkiego mózgu. Poza tym, z powodu ograniczonego czasu reakcji naszego mózgu, słabsze dźwięki są niesłyszalne na krótko przed i po wystąpieniu silnego sygnału i także one są usuwane. Daje to w efekcie nawet 12-krotne zmniejszenie objętości w stosunku do pliku typu WAV bez zauważalnej straty jakości. Format MPEG Layer 3 można podzielić na dwie kategorie:
1. MPEG-1 Layer 3 (dźwięk próblowany z częstotliwością 32, 44,1 lub 48 kHz) i
2. MPEG-2 Layer 3 (16, 22,05 lub 24 kHz).
Moduł muzyczny
Moduł muzyczny (.mod, .xm, .it, .s3m), jeden z komputerowych formatów przechowywania muzyki. Polega on na zapamiętywaniu próbek dźwiękowych oraz ich odpowiedniego przetwarzania według ustalonego (przez autora modułu) schematu. Daje to możliwość tworzenia muzyki jednocześnie niewielkiej objętościowo, a z drugiej strony o przyzwoitej jakości. Niesie to jednak ze sobą pewne ograniczenia - ze względu na objętości próbek głosowych, niemożliwe jest umieszczanie w nich głosu ludzkiego, toteż utwory zapisane jako moduły to utwory instrumentalne.
Ogg Vorbis
Ogg Vorbis – Jest to bardziej zaawansowana technicznie alternatywa dla formatu mp3. Działanie kodeka jest tak zoptymalizowane aby zajmowało jak najmniej pamięci obliczeniowej. W kodeku wykorzystywany jest zmienny stopień kompresji danych tzw. VBR wahający się w granicach 32-500kbps. W porównaniu do mp3 oferuje znacznie lepszą jakość dźwięku przy tym samym rozmiarze pliku. Nie zdobył dużej popularności.
WMA
WMA – Windows Media Audio. Format audio kompresji stratnej opracowany przez firmę Microsoft. Popularność zdobył dzięki rozpowszechnieniu go w systemach Windows wraz z wgranym odtwarzaczem Windows Media Player, który obsługuje odtwarzanie tego formatu. Obecnie duża część odtwarzaczy przenośnych oferuje obsługę tego typu plików. W porównaniu do mp3 cechuje się podobną jakością dźwięku przy znacznie mniejszym rozmiarze.
FLAC
FLAC – najpopularniejszy obecnie format kompresji bezstratnej. W porównaniu do plików mp3 oferuje taką samą informację o pliku jak formaty bez kompresji, ale za pomocą specjalnych algorytmów jego rozmiar jest mniejszy o około połowę. Kompresja FLAC wykorzystuje predykcję liniową – wartość pojedynczej próbki dźwięku jest przewidywana na podstawie wartości kilku wcześniejszych próbek, a zapisywana jest tylko różnica między wartością rzeczywistą a obliczoną. FLAC jest darmowym i otwartym kodekiem.
WMA
WMA / Windows Media Audio 9 Lossless – Format o identycznym skrócie jak stratny format audio Microsoft ale nie kompatybilny z nim. Jego możliwości to kompresja do kanałów w jakości 24bit/96kHz
APE
APE – Darmowy format kompresji bezstratnej korzystający z innego algorytmu symetrycznego niż np. FLAC. Wymaga większej mocy obliczeniowej, ale daje lepsze rezultaty. Największą wadą tego kodeka jest niewielka ilość muzyki w tym formacie i wsparcia twórców.
MLP (PPCM)
MLP (PPCM) / Meridian Lossless Packing – standard bezstratnej kompresji sygnału PCM, stworzony przez firmę Meridian Audio, Ltd. Jest standardem bezstratnej kompresji dla płyt DVD-Audio. Pozwala na zapisanie do 6 kanałów audio przy 96 kHz i 24 bitach lub 2 kanałów przy 192 kHz i 24 bitach. Algorytm został wykorzystany przy zapisie formatu dźwięku Dolby TrueHD na płytach Blu-ray.
Formaty nieskompresowane
Formaty nieskompresowane: pliki te są oryginalnie przetworzonymi sygnałami analogowymi bez żadnej kompresji. Jakość takiego pliku zapisana jest częstotliwością próbkowania i rozdzielczością bitową a jedyne straty i zniekształcenia to wyłącznie te powstałe w wyniku kwantyzacji sygnału analogowego na cyfrowy. Największą ich wadą jest duże zapotrzebowanie na miejsce. Najważniejszym przedstawicielem jest format Wave (.WAV). Pliki te mimo dużego rozmiaru cieszą się dużą popularnością, gdyż w większości komputerów PC jest zaimplementowana ich obsługa.